ข้าพเจ้า บารัค ฮุสเซน โอบามา ขอตั้งมั่นปฏิญาณ ว่าจะปฏิบัติหน้าที่ในตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ โดยเคร่งครัด และจะธำรงรักษา ปกป้อง และคุ้มครองรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ อย่างเต็มความสามารถ ขอพระเจ้าโปรดประทานพร
And the original English:
I, Barack Hussein Obama, do solemnly swear that I will faithfully execute the office of President of the United States, and will to the best of my ability, preserve, protect, and defend the Constitution of the United States.
The actual oath varied a bit from the script. Regardless, I think it's a very nice translation.
Any idea where I can find a thai version of Barack Obama's Inauguration speech?
ReplyDeleteI looked around online but didn't find a translation yet -- anyone else seen it?
ReplyDeleteThere are a some quotes and excerpts in articles like this one, but that's all I've found.
A full Thai translation of his election day victory speech is available on Prachathai, for anyone interested.
And there's an alternate translation of the inaugural oath floating around, too:
"ข้าพเจ้าให้สัตย์ปฏิญาณว่า จะทำหน้าที่ประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาด้วยศรัทธาและความซื่อตรงที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ จะรักษาปกป้อง และต่อสู้เพื่อพิทักษ์รัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกา ขอพระเจ้าทรงโปรดประทานพร"
This one is a poor and sloppy translation, I think. For one, "America" isn't actually mentioned in the oath, it's simply "United States".
Second, "faithfully" doesn't mean ศรัทธา in this context. I think อย่างเคร่งครัด is more true to the idiomatic meaning.
Further, และความซื่อตรงที่สุด isn't a translation of anything in the oath, except maybe a redundant translation of "faithfully", but even so ที่สุด is still erroneous.
เท่าที่จะสามารถทำได้ is just bad phrasing -- it sounds like it's leaving wiggle room to plead extenuating circumstances later on, instead of affirming determination to do one's very best, which is the intent. อย่างเต็มความสามารถ is a much better translation.
And regardless, it's modifying the entirely wrong phrase. It modifies "preserve, protect and defend", not what comes before it.
I also think ธำรงรักษา ปกป้อง และคุ้มครอง is a more eloquent rendering of "preserve, protect and defend" than รักษา ปกป้อง และต่อสู้เพื่อรัฐธรรมนูญ.
Finally -- and this is extremely pedantic of me -- ทรง is unnecessary according to rules of ราชาศัพท์, because ประทาน is already a "royal" verb, replacing the common ให้ or อวย. If you use a common verb, you put ทรง before it to "royalize" it. If the verb is already ราชาศัพท์, there's no need to include ทรง.
So, yeah. The person who translated that second version is good at neither English nor Thai, sadly.
I just stumbled on your blog looking for an explanation of why my Thai friend always mixes up the words for Want and Need. (I lived in Bangkok for a couple years and have a "working knowledge" of Thai, which means I can read some and get around pretty well.
ReplyDeleteThat said, I'm really impressed with the work you've put into this blog. I'm sure I'll visit again because I'm absolutely fascinated.
Oh, and the reason I'm commenting is because, in my two years, I never noticed this word: สหรัฐ I've never heard anyone refer to the US this way.
Thank you for your kind words. As for สหรัฐ, if you were still in Bangkok you'd probably hear it 10 times in the next week. That always happens to me when I learn new words. :)
ReplyDeleteObama's speech for his inauguration as 44th president
ReplyDelete'Time has come to reaffirm our enduring spirit'
'ถึงเวลายืนยันจิตวิญญาณอันยืนยงของเราแล้ว'
My fellow citizens,
I stand here today humbled by the task before us, grateful for the trust you have bestowed, mindful of the sacrifices borne by our ancestors. I thank President Bush for his service to our nation, as well as the generosity and cooperation he has shown throughout this transition.
เพื่อนประชาชนทั้งหลาย
ข้าพเจ้ายืนอยู่ตรงนี้ด้วยความรู้สึกครั่นคร้ามในกิจที่รออยู่เบื้องหน้าเรา ด้วยความขอบคุณต่อความเชื่อที่พวกท่านได้มอบให้ ด้วยความตระหนักในการเสียสละที่บรรพบุรุษได้กระทำไว้ ข้าพเจ้าขอบคุณประธานาธิบดีบุชที่ได้รับใช้ประเทศของเรา ตลอดจนความกรุณาและความร่วมมือของท่านตลอดช่วงการเปลี่ยนตำแหน่ง
Forty-four Americans have now taken the presidential oath. The words have been spoken during rising tides of prosperity and the still waters of peace. Yet, every so often the oath is taken amidst gathering clouds and raging storms. At these moments, America has carried on not simply because of the skill or vision of those in high office, but because We the People have remained faithful to the ideals of our forbearers, and true to our founding documents.
ตราบจนปัจจุบันมีชาวอเมริกันสี่สิบสี่คนแล้วที่ได้สาบานตนเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี มีการเอ่ยคำสาบานตนทั้งในช่วงน้ำขึ้นแห่งความรุ่งโรจน์และในช่วงน้ำนิ่งแห่งความสงบ กระนั้นก็มีบางครั้งแม้จะไม่บ่อยนักที่มีการสาบานตนดังกล่าวในท่ามกลางเมฆทะมึนและพายุคะนอง ในช่วงดังกล่าวนี้ อเมริกายังยืนหยัดอยู่ได้ มิใช่เพียงเพราะทักษะหรือวิสัยทัศน์ของผู้ดำรงตำแหน่งสูง แต่เพราะประชาชนอย่างพวกเรานี้ยังยึดมั่นในอุดมคติของบรรพชนและตรงมั่นต่อปฏิญญาแห่งการก่อตั้งประเทศ
So it has been. So it must be with this generation of Americans.
การณ์ได้เป็นมาแล้วเช่นนั้น และจะเป็นเช่นนั้นต่อไปสำหรับชาวอเมริกันรุ่นปัจจุบัน
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThat we are in the midst of crisis is now well understood. Our nation is at war, against a far-reaching network of violence and hatred. Our economy is badly weakened, a consequence of greed and irresponsibility on the part of some, but also our collective failure to make hard choices and prepare the nation for a new age. Homes have been lost; jobs shed; businesses shuttered. Our health care is too costly; our schools fail too many; and each day brings further evidence that the ways we use energy strengthen our adversaries and threaten our planet.
ReplyDeleteเป็นที่ตระหนักกันแล้วว่าเราอยู่ท่ามกลางวิกฤติ ประเทศของเรากำลังผจญศึก ต่อสู้กับเครือข่ายกว้างไกลแห่งความรุนแรงและเกลียดชัง เศรษฐกิจของเราอ่อนแอลงอย่างยิ่ง อันเป็นผลพวงจากความละโมบและความไร้รับผิดชอบของบางภาคส่วน แต่ก็มีส่วนมาจากความล้มเหลวของพวกเราทุกคนร่วมกันดวย ที่ล้มเหลวในการตัดสินใจต่าง ๆ อันยากยิ่งและในการเตรียมชาติของเราให้พร้อมสำหรับยุคใหม่ ผู้คนต้องสูญเสียบ้าน ต้องตกงาน ธุรกิจล้ม ระบบประกันสุขภาพของเราแพงเกินไป โรงเรียนไม่ให้ผลตามที่คนจำนวนมากคาดหวัง แต่ละวันล้วนนำมาซึ่งข้อพิสูจน์ว่าวิธีการใช้พลังงานของเราทำให้ศัตรูของเราเข้มแข็งขึ้นและทำให้โลกเสี่ยงอันตราย
These are the indicators of crisis, subject to data and statistics. Less measurable but no less profound is a sapping of confidence across our land — a nagging fear that America's decline is inevitable, and that the next generation must lower its sights.
สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องบ่งชี้ถึงวิกฤต ตามที่ได้มาจากข้อมูลและสถิติ กระนั้นสิ่งที่วัดได้ยากกว่า แต่มิได้ส่งผลลึกซึ้งน้อยกว่า คือความเชื่อมั่นที่เหือดแห้งลงทั้งแผ่นดิน ความกลัวที่กัดกินใจว่าอเมริกาจะถึงความเสื่อมแล้วอย่างมิอาจเลี่ยงได้ และอนุชนรุ่นต่อไปจะจำต้องลดความคาดหวังต่ออนาคตลง
Today I say to you that the challenges we face are real. They are serious and they are many. They will not be met easily or in a short span of time. But know this, America — they will be met.
ReplyDeleteวันนี้ข้าพเจ้าขอเรียนท่านว่าปัญหาท้าทายที่เราเผชิญนี้เป็นเรื่องจริง เป็นเรื่องหนักและมีหลายประการ ซึ่งไม่อาจฟันฝ่าไปได้ง่ายๆ หรือภายในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่อเมริกาจงรู้ไว้เถิดว่า เราจะฟันฝ่าไปได้
On this day, we gather because we have chosen hope over fear, unity of purpose over conflict and discord.
ในวันนี้ เรามาชุมนุมกันเพราะเราเลือกยึดมั่นในความหวังแทนจะเลือกความหวาดกลัว ความสามัคคีมีจุดประสงค์ร่วมกันเป็นเอกภาพแทนจะเลือกความขัดแย้งและแตกแยก
On this day, we come to proclaim an end to the petty grievances and false promises, the recriminations and worn out dogmas, that for far too long have strangled our politics.
ReplyDeleteในวันนี้ เรามาเพื่อประกาศยุติความขุ่นข้องหยุมหยิมและคำสัญญาลม ๆ แล้ง ๆ การกล่าวร้ายใส่โทษกันและคำสอนต้องเชื่อที่สิ้นมนต์ขลังอันเคยเหนี่ยวรั้งการเมืองของเราไว้อยู่เป็นเวลานานเกินไปแล้ว
We remain a young nation, but in the words of Scripture , the time has come to set aside childish things. The time has come to reaffirm our enduring spirit; to choose our better history; to carry forward that precious gift, that noble idea, passed on from generation to generation: the God-given promise that all are equal, all are free, and all deserve a chance to pursue their full measure of happiness.
ReplyDeleteชาติของเรายังเยาว์วัย แต่ดังที่มีกล่าวไว้ในพระคัมภีร์ไบเบิ้ลว่า บัดนี้ถึงเวลาเลิกอาการอย่างเด็กแล้ว ถึงเวลายืนยันจิตวิญญาณยืนยงของเราแล้ว ถึงเวลาเลือกประวัติศาสตร์ของเราที่ดีกว่าเดิม ถึงเวลาส่งทอดต่อไปซึ่งของขวัญอันทรงค่านั้น ความคิดอันประเสริฐยิ่งนั้น ที่สืบทอดมาช้านานจากคนรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่นหนึ่ง กล่าวคือ สัญญาอันพระผู้เป็นเจ้าประทานว่ามนุษย์ทุกคนเสมอภาคกัน ทุกคนมีอิสระเสรี ทุกคนสมควรได้รับโอกาสแสวงหาความสุขแห่งตนอย่างเต็มที่
In reaffirming the greatness of our nation, we understand that greatness is never a given. It must be earned. Our journey has never been one of short-cuts or settling for less. It has not been the path for the faint-hearted — for those who prefer leisure over work, or seek only the pleasures of riches and fame. Rather, it has been the risk-takers, the doers, the makers of things — some celebrated but more often men and women obscure in their labor, who have carried us up the long, rugged path towards prosperity and freedom.
ReplyDeleteขณะที่ยืนยันความยิ่งใหญ่แห่งชาติของเรา เราก็ตระหนักว่าความยิ่งใหญ่หาใช่สิ่งที่เกิดขึ้นเองไม่ หากจะต้องขวนขวายให้ได้มา ในการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่เราไม่เคยเดินทางลัดหรือยอมลดรา นี่มิใช่เส้นทางของผู้มีจิตใจอ่อนแอ มิใช่เส้นทางของผู้ปรารถนาความเกียจคร้านสำราญใจมากกว่าการทำงาน หรือมุ่งแสวงแต่ความระเริงในโภคทรัพย์และชื่อเสียง หากเป็นเส้นทางของผู้กล้าเสี่ยง ผู้กล้าทำ ผู้สร้างสิ่งต่าง ๆ ซึ่งบางคนก็เรืองนาม แต่ส่วนใหญ่มักเป็นหญิงชายผู้ทำงานอย่างนิรนามนั้นเองที่พยุงเราขึ้นมาตามเส้นทางอันยาวและขรุขระสู่ความรุ่งเรืองและเสรีภาพ
For us, they packed up their few worldly possessions and traveled across oceans in search of a new life.
ReplyDeleteเพื่อพวกเรา คนเหล่านี้จึงได้หอบหิ้วสมบัติติดตัวน้อยนิดเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาแสวงหาชีวิตใหม่
For us, they toiled in sweatshops and settled the West; endured the lash of the whip and plowed the hard earth.
เพื่อพวกเรา คนเหล่านี้ได้ตรากตรำอาบเหงื่อต่างน้ำในโรงงาน และมาตั้งรกรากในโลกตะวันตก ทนแส้หวดและพลิกไถผืนดินกระด้าง
For us, they fought and died, in places like Concord and Gettysburg; Normandy and Khe Sahn.
ReplyDeleteเพื่อพวกเรา คนเหล่านี้ได้ต่อสู้และสละชีพ ในที่ต่างๆ เช่น คองคอร์ดและเก็ตตีสเบิร์ก นอร์มองดีและ เคซาห์น
Time and again these men and women struggled and sacrificed and worked till their hands were raw so that we might live a better life. They saw America as bigger than the sum of our individual ambitions; greater than all the differences of birth or wealth or faction.
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่หญิงชายเหล่านี้ดิ้นรน เสียสละ ตรากตรำทำงานจนมือด้านเพื่อพวกเราจะได้มีชีวิตที่ดียิ่งขึ้น คนเหล่านี้เห็นว่าอเมริกา ใหญ่ยิ่งกว่าผลรวมของความใฝ่ฝันของคนแต่ละคน และยิ่งใหญ่กว่าความแตกต่างทางชาติกำเนิด ฐานะเงินทองหรือการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย
This is the journey we continue today. We remain the most prosperous, powerful nation on Earth. Our workers are no less productive than when this crisis began. Our minds are no less inventive, our goods and services no less needed than they were last week or last month or last year. Our capacity remains undiminished. But our time of standing pat, of protecting narrow interests and putting off unpleasant decisions — that time has surely passed. Starting today, we must pick ourselves up, dust ourselves off, and begin again the work of remaking America.
ReplyDeleteนี่คือการเดินทางที่เราดำเนินต่อไปในวันนี้ เรายังคงเป็นชาติที่มั่งคั่งทรงอำนาจที่สุดในพิภพ คนทำงานของเรามิได้ขะมักเขม้นสร้างผลิตผลน้อยลงไปกว่าเมื่อเริ่มเกิดวิกฤตการณ์เลย ความคิดจิตใจของเราก็มิได้รู้จักสรรค์สร้างน้อยลง สินค้าและบริการของเราก็ไม่ได้เป็นที่ต้องการน้อยลงไปกว่าเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เดือนที่แล้วหรือปีที่แล้ว สมรรถนะของเรามิได้ลดน้อยถอยลงไปเลย แต่เวลาที่เราจะยืนปักหลักอยู่กับที่ ปกป้องผลประโยชน์อันแคบและเลื่อนการตัดสินใจอันไม่น่าอภิรมย์ออกไป เวลาเช่นนั้นได้ล่วงไปแล้ว เริ่มจากวันนี้ เราต้องลุกขึ้น ปัดฝุ่นที่เปื้อนตัว และเริ่มงานสรรค์สร้างอเมริกาอีกครั้ง
For everywhere we look, there is work to be done. The state of the economy calls for action, bold and swift, and we will act — not only to create new jobs, but to lay a new foundation for growth. We will build the roads and bridges, the electric grids and digital lines that feed our commerce and bind us together. We will restore science to its rightful place, and wield technology's wonders to raise health care's quality and lower its cost. We will harness the sun and the winds and the soil to fuel our cars and run our factories. And we will transform our schools and colleges and universities to meet the demands of a new age. All this we can do. All this we will do.
ReplyDeleteก็ด้วยว่าทุกหนแห่งที่เรามองไปนั้น ยังมีงานต้องทำ สภาพเศรษฐกิจเรียกร้องให้เราลงมือกระทำการอย่างองอาจและฉับไว และเราก็จะลงมือกระทำการ ไม่เพียงสร้างงานใหม่ ๆ หากยังจะวางรากฐานเพื่อการเติบโต เราจะสร้างถนน สะพาน เครือข่ายไฟฟ้าและสายสัญญาณดิจิตอลที่หล่อเลี้ยงการค้าและผูกพันเราเข้าไว้ด้วยกัน เราจะฟื้นฟูวิทยาศาสตร์ให้กลับรุ่งเรืองก้าหน้าตามที่สมควรจะเป็น เสกสรรค์ความอัศจรรย์ทางเทคโนโลยีเพื่อยกระดับคุณภาพการสาธารณสุขและลดค่าใช้จ่ายในการนั้นลง เราจะดึงพลังแห่งแสงตะวัน สายลมและแผ่นดินเพื่อป้อนแก่ยานยนต์และโรงงานของเรา เราจะเปลี่ยนแปลงโรงเรียน วิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของเราให้สนองความต้องการของยุคใหม่ กิจทั้งปวงนี้เราสามารถกระทำได้ และเราจะทำ
Now, there are some who question the scale of our ambitions — who suggest that our system cannot tolerate too many big plans. Their memories are short. For they have forgotten what this country has already done; what free men and women can achieve when imagination is joined to common purpose, and necessity to courage.
ReplyDeleteบัดนี้ มีบางคนคลางแคลงใจในความทะเยอทะยานใหญ่โตของเรา และชี้แนะว่าระบบของเราไม่อาจรองรับแผนการใหญ่หลายแผนได้ คนเหล่านี้มีความจำสั้น เพราะได้ลืมไปแล้วว่าประเทศนี้ได้เคยทำสิ่งใดสำเร็จไปแล้วบ้าง ลืมไปว่ามีสิ่งใดบ้างที่หญิงชายผู้มีเสรีภาพสามารถทำได้สำเร็จเมื่อจินตนาการผสานเข้ากับจุดประสงค์ร่วมกัน เมื่อความจำเป็นผนึกกับความหาญกล้า
What the cynics fail to understand is that the ground has shifted beneath them— that the stale political arguments that have consumed us for so long no longer apply. The question we ask today is not whether our government is too big or too small, but whether it works — whether it helps families find jobs at a decent wage, care they can afford, a retirement that is dignified. Where the answer is yes, we intend to move forward. Where the answer is no, programs will end. And those of us who manage the public's dollars will be held to account — to spend wisely, reform bad habits, and do our business in the light of day — because only then can we restore the vital trust between a people and their government.
ReplyDeleteสิ่งที่ผู้มองคนอื่นในแง่ร้ายไม่เข้าใจก็คือ โลกได้เปลี่ยนไปแล้ว การโต้แย้งเก่า ๆ จำเจทางการเมืองที่เคยครอบงำเรามาช้านานได้สิ้นไปแล้ว คำถามของเราในวันนี้มิใช่ถามว่ารัฐบาลของเราใหญ่หรือเล็กเกินไป แต่ถามว่าทำงานได้ผลหรือไม่ ช่วยให้ครอบครัวทั้งหลายมีงานทำด้วยค่าจ้างที่เหมาะสมได้หรือไม่ ช่วยให้สามารถดูแลครอบครัวได้หรือไม่ ช่วยให้ดำเนินชีวิตในวัยเกษียณได้อย่างมีศักดิ์ศรีได้หรือไม่ หากตอบว่าได้ เราก็ตั้งใจจะมุ่งหน้าต่อไป หากตอบว่าไม่ได้ โครงการต่าง ๆ ก็จะยุติลง ส่วนพวกเราที่บริหารจัดการเงินสาธารณะจะต้องรับผิดชอบ ต้องรู้จักใช้จ่ายอย่างฉลาด ปรับปรุงแก้ไขนิสัยที่ไม่ดี และดำเนินกิจอย่างใสสว่าง เพราะด้วยวิธีเหล่านี้เท่านั้นที่เราจะสามารถฟื้นความเชื่อถืออันสำคัญยิ่งระหว่างประชาชนและรัฐบาลให้กลับคืนมาได้
Nor is the question before us whether the market is a force for good or ill. Its power to generate wealth and expand freedom is unmatched, but this crisis has reminded us that without a watchful eye, the market can spin out of control — and that a nation cannot prosper long when it favors only the prosperous. The success of our economy has always depended not just on the size of our Gross Domestic Product, but on the reach of our prosperity; on the ability to extend opportunity to every willing heart — not out of charity, but because it is the surest route to our common good.
ReplyDeleteคำถามของเราในวันนี้ยังมิใช่ถามว่าตลาดเป็นพลังแห่งความดีหรือความชั่วร้าย ตลาดมีพลังอำนาจอย่างไร้สิ่งใดเปรียบปานในการสร้างความมั่งคั่งและการแผ่ขยายเสรีภาพ แต่วิกฤติการณ์นี้ได้เตือนใจเราว่าหากมิเฝ้าระวังให้รอบคอบ ตลาดก็อาจจะเตลิดไปจนคุมไว้ไม่อยู่ และประเทศชาติย่อมไม่อาจเจริญรุ่งเรืองได้นานหากมุ่งพะนอแต่เฉพาะคนมั่งมี ความสำเร็จทางเศรษฐกิจของเราหาได้พึ่งพิงโดยเสมอมาแต่เพียงขนาดของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศอย่างเดียว หากยังพึ่งขีดความสามารถของเราในการสร้างความเจริญมั่งคั่ง ในการขยายโอกาสให้แก่หัวใจทุกดวงที่เต็มใจ ทั้งนี้มิใช่ด้วยความการุณย์ แต่เพราะตระหนักว่านี่คือหนทางสู่ประโยชน์สุขร่วมกันของพวกเราทุกคนอย่างแน่นอนที่สุด
Nor is the question before us whether the market is a force for good or ill. Its power to generate wealth and expand freedom is unmatched, but this crisis has reminded us that without a watchful eye, the market can spin out of control — and that a nation cannot prosper long when it favors only the prosperous. The success of our economy has always depended not just on the size of our Gross Domestic Product, but on the reach of our prosperity; on the ability to extend opportunity to every willing heart — not out of charity, but because it is the surest route to our common good.
ReplyDeleteคำถามของเราในวันนี้ยังมิใช่ถามว่าตลาดเป็นพลังแห่งความดีหรือความชั่วร้าย ตลาดมีพลังอำนาจอย่างไร้สิ่งใดเปรียบปานในการสร้างความมั่งคั่งและการแผ่ขยายเสรีภาพ แต่วิกฤติการณ์นี้ได้เตือนใจเราว่าหากมิเฝ้าระวังให้รอบคอบ ตลาดก็อาจจะเตลิดไปจนคุมไว้ไม่อยู่ และประเทศชาติย่อมไม่อาจเจริญรุ่งเรืองได้นานหากมุ่งพะนอแต่เฉพาะคนมั่งมี ความสำเร็จทางเศรษฐกิจของเราหาได้พึ่งพิงโดยเสมอมาแต่เพียงขนาดของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศอย่างเดียว หากยังพึ่งขีดความสามารถของเราในการสร้างความเจริญมั่งคั่ง ในการขยายโอกาสให้แก่หัวใจทุกดวงที่เต็มใจ ทั้งนี้มิใช่ด้วยความการุณย์ แต่เพราะตระหนักว่านี่คือหนทางสู่ประโยชน์สุขร่วมกันของพวกเราทุกคนอย่างแน่นอนที่สุด
Nor is the question before us whether the market is a force for good or ill. Its power to generate wealth and expand freedom is unmatched, but this crisis has reminded us that without a watchful eye, the market can spin out of control — and that a nation cannot prosper long when it favors only the prosperous. The success of our economy has always depended not just on the size of our Gross Domestic Product, but on the reach of our prosperity; on the ability to extend opportunity to every willing heart — not out of charity, but because it is the surest route to our common good.
ReplyDeleteคำถามของเราในวันนี้ยังมิใช่ถามว่าตลาดเป็นพลังแห่งความดีหรือความชั่วร้าย ตลาดมีพลังอำนาจอย่างไร้สิ่งใดเปรียบปานในการสร้างความมั่งคั่งและการแผ่ขยายเสรีภาพ แต่วิกฤติการณ์นี้ได้เตือนใจเราว่าหากมิเฝ้าระวังให้รอบคอบ ตลาดก็อาจจะเตลิดไปจนคุมไว้ไม่อยู่ และประเทศชาติย่อมไม่อาจเจริญรุ่งเรืองได้นานหากมุ่งพะนอแต่เฉพาะคนมั่งมี ความสำเร็จทางเศรษฐกิจของเราหาได้พึ่งพิงโดยเสมอมาแต่เพียงขนาดของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศอย่างเดียว หากยังพึ่งขีดความสามารถของเราในการสร้างความเจริญมั่งคั่ง ในการขยายโอกาสให้แก่หัวใจทุกดวงที่เต็มใจ ทั้งนี้มิใช่ด้วยความการุณย์ แต่เพราะตระหนักว่านี่คือหนทางสู่ประโยชน์สุขร่วมกันของพวกเราทุกคนอย่างแน่นอนที่สุด